Thuis bij: Toos Scheepens

Op deze dinsdagmiddag hebben we een afspraak bij Toos. Toos zien we bijna nooit bij de vereniging en om toch wat meer over haar te weten te komen gaan we haar bezoeken. Het is een beetje een gure frisse dag in november als we achterom fietsen aan de Oirschotseweg. We worden verwelkomd door een vriendelijke mechelse herder genaamd Mex. Na wat geblaf kwispelt hij met zijn staart en komt aanlopen met een bal in zijn bek. Dan weet je het wel.

Toos, geboren in Borkel en Schaft, is getrouwd met Theo Scheepens een zoon van Antoon van Cornelis van Cisse Scheepens, oud wethouder van Best. Het ouderlijk huis van Theo is aanlegplaats de Bonte Koe aan de Kapelweg. Ze hebben drie studerende kinderen die allen nog thuis wonen. Toos vindt zo’n eigen studentenhuis eigenlijk best wel gezellig.

Na de lagere school heeft Toos de Mavo in Valkenswaard gevolgd. Vervolgens is ze naar de Schakelschool gegaan in Eindhoven, een mavo/huishoudschool combinatie. Via deze school liep ze stage zowel bij een dierenarts alsook bij verpleeghuis de Weerde in Eindhoven, hier gaat ze later ook de opleiding ziekenverzorging volgen. Met dit diploma op zak gaat verder om in Geleen / Sittard voor A-verpleegkundige te studeren. Tijdens deze studie zat ze op kamers in Sittard. In het weekend ging ze naar huis en op een stapavond in Valkenswaard leerde ze Theo kennen. Ze was toen een jaar of twintig.

Als 3e jaars studente komt ze terug naar Brabant naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. Ze rond de opleiding af als verpleegkundige op de oncologische chirurgie afdeling. Na het behalen van het diploma In 1991 trouwt ze met haar Theo. Ze kwamen aan de Rooiseweg te wonen in de boerderij van van Genugten. Ze startten daar , naast hun werk, met het kweken van anjers. Dat leek ze wel wat. De anjers werden opgehaald en verkocht op de veiling. Het was hard werken en er werd weinig verdiend dus na twee jaar zijn ze hiermee gestopt.

Even later verhuisden ze naar de Kapelaan Heerenstraat. Dit was een rijtjeshuis en aangezien ze allebei altijd de ruimte van een boerderij gewend waren, kregen ze hier geen aard. Toen na 2-3 jaar het huis van Smetsers aan de Oirschotseweg te koop kwam, aarzelden ze geen moment en hebben dat meteen gekocht. Er volgde een behoorlijke verbouwing maar het was het waard want ze wonen er nog steeds naar volle tevredenheid.

Toos neemt ons mee naar de garage. Ook deze is verbouwd. Er is een stukje achteraan gezet waar de kinderen met hun vrienden graag zitten om te buurten, iets te vieren of om in te drinken. Wij gaan naar de zolder genaamd ‘Knillies zulder’ , die helemaal vol staat met kleding. Het is namelijk zo dat de schoonmoeder van Toos, Cornelia Scheepens (door de familie ons Knillie genoemd), als hobby tweedehands kleding verzamelde waarmee ze jarenlang de mensen aankleedde die aan de boerenbruiloft deelnamen. Ook voor andere feestjes en partijen had ze kleding. Toos heeft dit van haar overgenomen en uitgebreid. Ze verhuurt nu, naar eigen zeggen voor een schappelijk prijsje, allerlei kleding bijvoorbeeld voor een seventies feestje of noem maar op. Ze heeft echt van alles! Jan heeft al snel een passend hoedje gevonden. Als we de garage uitkomen, staat de hond er alweer met zijn balletje…. We gooien nog een paar keer en wandelen naar de volière. Toos houdt voor haar plezier wat vogeltjes. Momenteel zitten er alleen maar mannetjes in de kooi. Iedere vogel heeft ze een naam gegeven. Als we gezellig binnen zitten aan de koffie vragen we Toos waarom ze een volière heeft. Dat is begonnen met zoon Antoon, die toen hij 7 was een kanarie heeft gekregen in een kooitje. De kanarie werd Kiwi genoemd. Kiwi stond buiten op een tafel en op een zekere morgen was de kooi van de tafel gevallen. Kiwi had het er wonderwel goed vanaf gebracht. Ze besloten toen een volière te bouwen rondom een boom. Ieder kind mocht een vogeltje uitkiezen en deze een naam geven. Van het een kwam het ander en even later zat de kooi behoorlijk vol met onder andere rijstvogels. Toos haalt er een boekje bij waarin alle namen van de vogels staan die ze ooit hadden. De volgende namen komen tevoorschijn: Kokos, Mango, Citroen, Mandarijn, Meloen, Dadel, Nootje etc. Alle dieren die ze gehad heeft hebben allen een naam gekregen zodat ze een betere band heeft met het dier(tje).

De 57-jarige Toos blijkt een echte dierenvriend te zijn. Naast vogels hebben ze kippen gehad maar door het bezoek van een vos is daar snel een einde aan gekomen. Maar ook geiten en shetlanders hebben ze gehad. Ze gaat iedere donderdag met Mex naar de hondentraining in Valkenswaard bij VVH en neemt deel aan wedstrijden.

Toos is een gezellige prater en aan de keukentafel komen we weer terug op haar werk. Na haar werk in het Catharina Ziekenhuis is ze enige tijd gestopt. Daarna is ze op de revalidatie afdeling van Dommelhoef gaan werken. Ze was isolatie-specialist en toen corona kwam in 2020 heeft ze daar de cohort afdeling mede opgezet. Ze had het daarna echter niet meer naar haar zin en was na vier maanden weer vertrokken. Toen nog even in verzorgingshuis de Vloet in Oisterwijk gewerkt. 

Uiteindelijk kwam ze terecht bij de Thuiszorg in Eindhoven maar daar bleken ze eerder gemaakte beloften niet na te komen en Toos besloot daarom om ook hier te stoppen. Momenteel zit ze thuis en is ze aan het solliciteren. Dat komt mooi uit want ze heeft nu alle tijd voor dit interview.

Theo en Toos trekken er graag samen op uit met de motor. Een weekendje weg. Theo op zijn Harley en Toos heeft een fraaie Suzuki 650.

We zien Toos zelden op de vereniging. Dat komt zegt ze omdat ze donderdagavond altijd naar de hondentraining gaat. Kan. Wat te denken dan van de jaarlijkse fietstocht? Daar heeft ze eigenlijk wel oren naar maar dat komt eigenlijk nooit uit. Als ze kan dan wil ze eigenlijk wel graag mee. Nou dat houden we dan maar tegoed.

De vakantielanden die haar het meest trekken zijn Portugal en Spanje. Lekker de warmte opzoeken. Wat betreft sporten is Toos erg actief: ze gaat 2x per week fitnessen, ze traint mee met Mex en doet 1x per jaar mee aan de Mudrun (deze was afgelopen jaar in Boerdonk). De Mudrun is een ‘wandeltocht’ van 12 km door sloten, modder en meer van die moeilijk begaanbare paden. Ze oefent daarvoor door veel te hiken (wandelen). Tochten van 12-15 km.

Ze houdt ervan in de natuur te zijn. Als de tijd daar is, dan gaat ze graag naar het Groene Woud voor de burlende herten. Haar passieve sport is naar Best Vooruit gaan kijken. Ze leest graag detectives bijvoorbeeld Nicci French en dan bij voorkeur in de vakanties. Bovenop al deze activiteiten speelt Toos ook nog tuba in blaaskapel Toeternietoe. Met de blaaskapel zijn ze eens in Huussen uitgenodigd om te komen spelen voor de jeugd met carnaval in een jeugdtent. Daar heeft ze wel een kippenvel momentje beleefd. Ze hadden op voorhand er niet veel vertrouwen in dat het een succes zou worden maar toen ze inzetten met de song Country Road ging het dak eraf. De rest van de middag was een groot feest.

Theo en Toos organiseren samen ieder jaar de Avond van het Nederlandse Lied. Ze doen dit al 26 jaar! Deze avond wordt gehouden daags voor koningsdag in Andreas borrelbar (voorheen café Manus). Het is altijd volle bak. Erg gezellig, zegt Toos. Daarnaast wordt door hen ook de Avond van het Vreemde Lied (alles behalve Nederlandstalig) ieder najaar georganiseerd. En om de 3 jaar is er een thema avond zo is er een kerstavond , een jaren 80 en een disco avond met een heuse disco dansvloer. Goed bezig Toos en Theo!

Als we vragen naar haar mooiste moment dan komt na lang denken de volgende belevenis. Het gaat over wat een dier kan doen met mensen. Ze moest eens een paard met Sinterklaas erop begeleiden tijdens een intocht. Tijdens een korte stop ziet ze dat het paard vanzelf naar een kind loopt dat in een invalidenwagen zit. Het paard doet zijn kop naar beneden zodat het kind hem kan aanraken. Het intense geluk van het kind en de ouders zal Toos nooit meer vergeten. Dit zegt natuurljk ook iets over de liefde voor dieren van Toos.

Haar motto is dan ook: geniet van de kleine dingen in het leven, die o zo mooi kunnen zijn. Wij sluiten ons hier graag bij aan.

Na een gezellige middag fietsen we tevreden naar huis in de wetenschap weer een bijzonder lid van onze vereniging te hebben ontmoet.